Historia szkoły
POCZĄTKI EDUKACJI W NASZEJ MIEJSCOWOŚCI
- Historia szkolnictwa w Laskówce Chorąskiej ma ponad stuletnią tradycję. Dzieci zaczęły się tutaj uczyć w roku 1890. Początkowo była to dwuklasowa drewniana szkoła, niska i pokryta strzechą. Praca w niej była utrudniona ze względów higienicznych. W budynku mieściło się również mieszkanie dla nauczyciela. Mimo to nauczycielka Pani Boduch chodziła do szkoły pieszo z Dąbrowy Tarnowskiej. Z powodu trudnych warunków pracy nauczycielka Anna Wąsikówna długo namawiała mieszkańców do budowy nowej szkoły.
- Przy pomocy inspektora Zachaczewskiego w dniu 17 lutego 1939r. w szkole w Laskówce Chorąskiej odbyła się konferencja przy współudziale nauczycieli z okolicznych wsi, hrabiego Jana Zborowskiego z Łęgu Tarnowskiego oraz licznie zebranych mieszkańców Laskówki i Chorążca. Na spotkaniu wyznaczono dokładne granice regionu szkolnego. Wybrano również Komitet Budowy Szkoły na czele z panem Józefem Schabem. Na następny rok planowano rozpocząć budowę na działce pana Józefa Majochy. Niestety wojna przerwała wszystkie plany. Nauka w dalszym ciągu odbywała się w starej szkole, nieco poprawionej i pokrytej nową strzechą. Nie była to jednak nauka ciągła, gdyż utrudniała ją wojna. Wróg palił okoliczne wsie. Z Laskówki zabierano ludzi na roboty do Rzeszy. Dzieci chodziły ciągle wystraszone, bose a czasem nawet i głodne. Mimo tych trudności dzieci uczyły się chętnie i uczęszczały do szkoły, kiedy tylko mogły.
- W roku szkolnym 1940/41 inspektor szkolny pan Józef Chmura polecił zmianę budynku, w którym miała odbywać się nauka. Miał to być budynek zamieszkiwany przez zakonnice zwany "Ochronką".W tym roku do szkoły uczęszczało 104 dzieci.
- W dniu 28 września 1941 roku na zebraniu gromadzkim ponownie wybrano Komitet Budowy Szkoły, w skład którego weszli: nauczyciel Stanisław Kołodziejski, sołtys Władysław Świątek, Andrzej Jurek, Józef Schab, Andrzej Węgrzyn i Stanisław Kobos. Postanowiono wybudować nową szkołę. Sprawa budowy nowego budynku nie posuwała się jednak na przód, gdyż władze niemieckie wydały zarządzenie, które wstrzymywało wszelkie budowy. W dalszym ciągu uczono więc w "Ochronce".
- W roku szkolnym 1942/43 od 13 października do 25 maja we wsi panowała epidemia odry. Zachorowało na nią 90% dzieci szkolnych. Ponadto cały czas trwała wojna, która nie szczędziła mieszkańców Laskówki Chorąskiej i okolicznych wsi. W połowie sierpnia miała miejsce ewakuacja ludności z Jastrząbki Nowej i Starej oraz innych przyfrontowych wiosek. Wiele osób znalazło schronienie w Laskówce. Nie było domu, w którym nie mieszkaliby wysiedleńcy. Nauka w szkole w tym czasie odbywała się z przerwami, gdyż blisko stał front.
- 18 stycznia 1945 roku wieczorem stanął ostatni cofający się batalion wojska. 20 stycznia widziano już kolumny wojsk radzieckich przesuwających się z Żelazówki do Sieradzy. Wieś była już „wolna”!
- 15 maja 1945 roku zadecydowano o przeniesieniu nauki do starego budynku szkolnego, po wcześniejszym wyremontowaniu go. Dużo sprzętów i mebli szkolnych podczas wojny uległo zniszczeniu.
- W roku szkolnym 1947/48 ponownie zaczęto myśleć o budowie nowej szkoły. Wiele starań włożył w to chłop- społecznik pan Rudolf Zych. Po jego śmierci szkoła straciła mądrego i rozumnego przewodniczącego Komitetu Budowy Szkoły, nauczycielstwo zaś dobrego opiekuna starającego się o polepszenie jego bytu.
- Jesienią tego roku wykonano fundamenty pod nową szkołę. Budynek miał być wykonany bez planu budowy. Inspektor szkolny pan Michał Doktor nie zgodził się jednak na to. Porozumiano się w tej sprawie z architektem powiatowym panem Kułakowskim, który do wzniesionych już fundamentów szkoły wykonał plan piętrowej, drewnianej szkoły. Na parterze zaplanował sale lekcyjne a na piętrze mieszkania dla nauczycieli. W budowie szkoły pomagało Kuratorium, Wydział Oświaty oraz Gmina.
- W październiku 1951 roku rozpoczęto naukę w nowej szkole, której kierowniczką była pani Maria Zych. Z przekazu mieszkańców wiemy, iż grono nauczycielskie stanowiły m.in. panie: Lasota, Kudła, Motyka, Ozdoba, Kurek, Spinda, Schab, Kozłowska oraz pan Węgiel.
- Prace wykończeniowe w szkole trwały do 1954 roku. W tym czasie kierownictwo w szkole objął pan Franciszek Pączek.
- W szkole warunki pracy były bardzo skromne. Nie było wody ani prądu. Wodę do budynku trzeba było nosić ze studni. W salach znajdowały się piece kaflowe, w których zimą woźna musiała rozpalić ogień już o godzinie 4:00, aby szkoła się ogrzała przed przybyciem uczniów. Obok pieców stały „węglarki” pełne opału, aby nauczyciele mogli podtrzymać ogień. Toalety znajdowały się na zewnątrz budynku.
- Budynek szkolny był piętrowy, drewniany z dachem pokrytym blachą. Do budynku prowadziło jedno wejście główne i dwa boczne, które równocześnie były wejściami po schodach na piętro obiektu. Na parterze był kwadratowy korytarz, który równocześnie był szatnią i „placem rekreacyjnym” dla uczniów w czasie przerw międzylekcyjnych ( szczególnie zimą). Wzdłuż ścian tego pomieszczenia stały wieszaki na wierzchnie ubrania uczniów. Na parterze znajdowały się 4 sale lekcyjne, w tym jedna z nich w czasie przerw międzylekcyjnych pełniła rolę pokoju nauczycielskiego i kancelarii. Dwie sale były dosyć duże. Mieściły po ok. 30 uczniów. Dwie mniejsze, mieściły po ok. 16 uczniów. Na piętrze budynku znajdowało się mieszkanie dla kierownika szkoły. Składało się ono z małego przedpokoju, kuchni z piecem węglowym, małej spiżarki i 2 pokoi. W mieszkaniu nie było łazienki. W kuchni był wydzielony „kącik sanitarny”, natomiast toaleta znajdowała się na zewnątrz budynku. Na piętrze budynku były też dwie sale lekcyjne oraz drugie mieszkanie służbowe dla nauczyciela. Mieszkanie to składało się z przedpokoju, małej kuchni i jednego większego pokoju.
- W drewnianej szkole nie było sali gimnastycznej. Wychowanie fizyczne odbywało się na korytarzu lub w jednej z sal lekcyjnych. Było to duże utrudnienie zwłaszcza w okresie zimowym. Wiosną i latem lekcje wychowania fizycznego odbywały się na placu obok szkoły.
- Wyposażenie szkoły w pomoce naukowe było bardzo skromne. Było to kilka map geograficznych i historycznych, zestaw figur geometrycznych i przyborów kreślarskich, kilka piłek, skakanki, szarfy, nieliczne pomoce do biologii czy fizyki. Wiele pomocy dydaktycznych wykonywali sami nauczyciele, co było bardzo czasochłonne i kosztowne. Mimo trudnych warunków pracy i nauki, uczniowie chętnie się uczyli, a nauczyciele cieszyli się szacunkiem uczniów i ich rodziców.
- Obok budynku szkolnego znajdowała się 0,5 ha działka, na której kierownik szkoły i inni nauczyciele mogli sobie uprawiać warzywa. Działkę tą dzierżawiła gmina.
- Nauczycielom, którzy nie mieli własnych mieszkań, a pracowali w naszej szkole, gmina zapewniała lokale wynajmowane od mieszkańców Laskówki Chorąskiej.
- Przez długi czas funkcjonowania drewnianej szkoły w miejscowości nie było prądu. Dopiero w lutym 1968 roku wioska została podłączona do ogólnokrajowej sieci energetycznej. Od tego czasu znacznie poprawiły się warunki pracy w szkole i w gospodarstwach mieszkańców. Ludzie uzyskali dzięki temu dostęp do środków masowego przekazu.
- Uczniowie drewnianej szkoły na lekcje religii uczęszczali do salki katechetycznej, która znajdowała się w budynku Sióstr Służebniczek w Lakówce Chorąskiej zwanym „Ochronką”. W budynku tym odbywały się też nabożeństwa dla wiernych. W latach 50. XX w. siostry zakonne prowadziły niewielkie przedszkole, ale później „władze” im tego zabroniły, więc do 1972 r. nie było opieki przedszkolnej w naszej miejscowości. Siostry Służebniczki pełniły ważną rolę również z innego powodu. Pomagały one mieszkańcom na wiele sposobów. Odwiedzały chorych- służąc opieką sanitarną i rozmowami w trudnych chwilach. Pod koniec lat 90. budynek „Ochronki” został sprzedany w ręce prywatne. W latach późniejszych został zburzony.
- W latach 50. XX w. nikt w naszej miejscowości nie miał samochodu. Dzieci przychodziły do szkoły pieszo lub przyjeżdżały rowerami. Zimą, kiedy były bardzo trudne warunki, któryś z rodziców przywoził dzieci saniami. Po zakończonych lekcjach dzieci wracały do domów, a później musiały przyjść do „ Ochronki” na lekcje religii. Dzieci z Chorążca po lekcjach czekały na podwórkach swoich rówieśników z Laskówki, aby nie pokonywać pieszo tak długiej drogi dwukrotnie. Był to dla nich jednak mile spędzony czas na zabawie, na którą nie mogły sobie pozwolić po powrocie do domu, gdyż brały udział we wszelkich pracach w gospodarstwie.
- Po drugiej stronie drogi, naprzeciw drewnianej szkoły znajdował się sklep, w którym czasami dzieci mogły sobie kupić np. bułkę z kawałkiem marmolady, który ekspedientka odcinała nożem z dużego bloku. Był to dla nich duży smakołyk, ponieważ w tym czasie nie było tak łatwo dostępnych jak dziś słodyczy.
- W latach 50., 60. i późniejszych na wsi panowała bieda. Wielu mieszkańców Laskówki i Chorążca utrzymywało się z rolnictwa, gdyż do wsi był trudny dojazd. Nie docierał tu żaden środek transportu. Drogi były w bardzo złym stanie. Dzieci przychodzące do szkoły miały zabłocone ubrania. Jeszcze w latach 60. niektórzy uczniowie do szkoły przychodzili boso. Po kilku godzinach spędzonych w szkole ich stopy były całe czarne od oleju, którym napuszczano deski na podłodze.
- W tym czasie sołtysem wsi był pan Józef Barwacz, a do aktywu wiejskiego należeli: Stanisław Masłoń, Zygmunt Węc, Jan Kobos, Emilia Masłoń, Maria Zych, Franciszek Pączek, Stanisław Świątek i Pan Ostręga.
- We wsi działali również druhowie Ochotniczej Staży Pożarnej, Koło Gospodyń Wiejskich i Kółko Rolnicze.
- W 1970 roku obowiązki kierownika szkoły objęła pani Krystyna Gołąb. Od tego roku szkolnego w szkole uczyli: Maria Okulska, Maria Zych, Janina Gołąb, Bogusław Grabski, Henryka Kożuch i Helena Starzyk, a od roku 1971 Stefania Lechowicz.
- Budynek szkolny, w którym odbywała się nauka stał się dosyć ciasny, zniszczony i nie nadawał się, aby odbywała się w nim w dalszym ciągu nauka. Deski od strony zachodniej uległy zniszczeniu na skutek opadów atmosferycznych. Postanowiono wybudować nowoczesną, obszerną, murowaną i wygodną szkołę. Miała być oddana do użytku 1 września 1972r.
- W 1971roku rozpoczęto przygotowania placu pod budowę obecnej szkoły. Wyrównano głęboki dół, doprowadzono na plac budowy prąd elektryczny i wykonano kanalizację. Budowa ruszyła „pełną parą”.
- Rok 1971 był ważny dla mieszkańców wsi także z innego powodu– podłączono linię telefoniczną. Wydarzenie to, oczekiwane przez mieszkańców, miało miejsce 26 listopada1971 roku. Wtedy to po raz pierwszy w słuchawce telefonu u pana Jana Kukli (bo u niego zainstalowano aparat telefoniczny) usłyszano głos z centrali w Dąbrowie Tarnowskiej. Wykręcając numer 27-47 można było połączyć się z "całym światem".
50 LAT SZKOŁY PODSTAWOWEJ IM.GEN. JÓZEFA BEMA
Połączone z rozwojem naszej miejscowości
1972-2022
- 10 września 1972r. nastąpiło uroczyste otwarcie nowej szkoły i nadanie jej imienia generała Józefa Bema, człowieka związanego z naszym sąsiednim miastem - Tarnowem. Była to duża uroczystość połączona z dożynkami powiatowymi. Wzięli w niej udział: Przewodniczący Wojewódzkiej Rady Narodowej Józef Nagórzański (również poseł na Sejm PRL z naszego okręgu), kurator - Jan Nowak, I Sekretarz KP PZPR - Edward Łata oraz wielu przedstawicieli PZPR, Powiatowej i Gromadzkiej Rady Narodowej, Wydziału Rolnictwa, przedstawiciel Sztabu Wojskowego w Dąbrowie Tarnowskiej, nauczyciele uczący w naszej szkole, uczniowie i społeczność okolicznych wiosek. Po części dożynkowej przemówienie wygłosili : Kurator Krakowskiego Okręgu Szkolnego Jan Nowak i Przewodniczący Wojewódzkiej Rady Narodowej Józef Nagórzański. Następnie kurator odczytał Akt Nadania Szkole Imienia i przekazał go pani Krystynie Gołąb -ówczesnej Dyrektor Szkoły. Józef Nagórzański dokonał przecięcia wstęgi i otwarcia szkoły oraz odsłonięcia tablicy pamiątkowej związanej z nadaniem szkole imienia.
- Nowa szkoła miała: 6 klas, 2 pracownie (fizyko-chemiczną i zajęć praktyczno-technicznych), bibliotekę, świetlicę, salę gimnastyczną, kancelarię i pokój nauczycielski. Klasy były duże, przestronne a korytarz szeroki i jasny. W szkole była też elektryczność, woda oraz centralne ogrzewanie.
- Nauczyciele, którzy pracowali w nowej szkole od momentu jej otwarcia to: Maria Okulska, Maria Zych, Janina Gołąb, Henryka Kożuch, Helena Starzyk, Stefania Lechowicz, Bogusław Grabski oraz Krystyna Gołąb- dyrektor szkoły. W roku 1973 do grona nauczycielskiego dołączyła Zdzisława Witek.
- W latach 1975/76 i 1976/77 rok szkolny rozpoczynał się już w sierpniu. Trwało to do roku szkolnego 1977/78. Od kolejnego roku pierwszym dniem nauki stał się 1 września.
- W roku szkolnym 1975/76 9 listopada do użytku oddano trzykilometrowy odcinek drogi , która przebiegała przez naszą miejscowość i obok szkoły. Przy budowie drogi nie zabrakło także młodzieży szkolnej, która pracowała społecznie 11 października 1975 roku. Od tej pory dzieci idące do szkoły nie musiały chodzić wyboistą, ciągle zabłoconą trasą. Na uroczystość oddania drogi do użytku uczniowie przygotowali skromną część artystyczną.
- Podczas uroczystości zabrzmiały słowa piosenki przygotowanej specjalnie na tą uroczystość.
Wszyscyście się tak licznie zjechali
Zechciejcie posłuchać co będziem śpiewali.
Przedtem się ludziskom tu smutno mieszkało
Bo naszych mieszkańców błoto zalewało.
Aż tamtego roku było raz zebranie.
Władze powiatowe przyjechały na nie.
I długo się ludzie z nimi tak sprzeczali,
Aż nasi zwierzchnicy fundusz obiecali.
Teraz się wesoło na nas spozieramy,
Bo szeroką drogę przez wioseczkę mamy.
Radni i podsołtys tu się przyczynili
I przed VII Zjazdem prezent nam zrobili.
Młodzież szkolna również zaśpiewała piosenkę:
Dzisiaj proszę państwa opowiedzieć mogę
Jak to w naszej wiosce budowano drogę.
Najpierw samochody drogą wciąż jeździły
I po obu stronach kamień rozwoziły.
Że to były żniwa, nie było co czekać
Bo ze snopami wóz nie mógł przejechać.
I tak się ludziska do roboty wzięli
Że w ciągu dwóch dni kamień rozrzucili.
Czekaliśmy miesiąc , aż się znów coś działo
Aż pewnego dnia dwa walce zjechały.
Od tego momentu zrobił się ruch we wsi
Bo to robotnicy już na drogę przyszli.
Codziennie kawałek drogi przybywało
A ludziom z uciechy, aż dech zapierało.
Nie wszyscy tym faktem ucieszeni byli
Bo tę piękną szosę pod sklepem skończyli.
Ale pan Ostręga nie poprzestał na tym
Dzwonił do urzędów i odwiedził aktyw.
Wszyscy w całej wiosce bardzo się cieszymy
I za nową drogę władzom dziękujemy.
- W roku szkolnym 1976/77 do grona nauczycieli dołączyła pani Irena Grabska.
- W tym samym roku szkolnym po 26 latach działalności pedagogicznej pracę zakończyła pani Maria Zych, która wychowała dwa pokolenia uczniów. Pracowała w okresie kształtowania się Polski Ludowej. Warunki pracy były wtedy bardzo trudne. Dokształcała analfabetów. W latach pięćdziesiątych prowadziła kursy dla dorosłych. Wiele trudu i poświęcenia włożyła w to, aby kształtować charaktery młodych ludzi. Za swoją oddaną pracę otrzymała Nagrodę Kuratora i Krzyż Zasługi.
- Dnia 12 listopada 1983r. o godz. 12:00 w naszej miejscowości odbyła się uroczystość otwarcia linii autobusowej Tarnów - Laskówka Chorąska. Autobus oznaczony numerem "33" odbył w tym dniu swój pierwszy kurs.
- W czerwcu 1990 roku miało miejsce uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Matki Boskiej. Uroczystości przewodził Ks. Bp Władysław Bobowski. Budowę kościoła prowadził ks. proboszcz Dariusz Dobbek. W tym też roku szkolnym 1990/91 po raz pierwszy w szkole zaczęto uczyć religii.
- W roku szkolnym 1992/93 w naszej miejscowości i jednocześnie do szkoły został doprowadzony gaz .
- W latach 90. w szkole wykonano szereg prac modernizacyjnych: został wykonany nowy dach, odnowiono elewację, przerobiono instalację centralnego ogrzewania na gazową.
- W roku szkolnym 1998/99 na zasłużoną emeryturę odeszła pani dyrektor- Krystyna Gołąb oraz pani Henryka Węc- nauczycielka biologii i muzyki.
- Rok szkolny 1999/2000 był rokiem przełomowym pełnym zmian w strukturze szkolnictwa. Od tego roku szkolnego zostały wprowadzone sześcioletnie szkoły podstawowe i trzyletnie gimnazja.
- 21 czerwca 2000 r. na emeryturę odeszła nauczycielka matematyki – pani Janina Bieś.
- W tym samym roku funkcję dyrektora szkoły objęła pani Małgorzata Gołąb.
- W roku szkolnym 2002/03 na emeryturę odeszły dwie nauczycielki: pani Helena Kołodziej i pani Irena Grabska.
- Dnia 15 grudnia 2003 roku naszej szkole został przekazany nowoczesny komputer od fundacji im. Andrzeja Urbańczyka „Internet dla bibliotek". Dzięki niemu nasi uczniowie mogli uczyć się informatyki i za pośrednictwem Internetu zdobywać wiedzę.
- Rok później ta sama fundacja przekazała naszej szkole nowy sprzęt komputerowy, który pozwolił nadać jednej z sal miano pracowni komputerowej. Od tego momentu liczyła ona 10 komputerów z dostępem do Internetu.
- Od roku szkolnego 2004/2005 funkcję dyrektora objęła pani Teresa Dąbrowa.
- Z końcem roku szkolnego 2005/2006 na emeryturę przeszła pani Irena Jurek.
- Nasza szkoła przeszła największą rewolucję w roku 2008. Wykonano kapitalny remont. Odnowiono wszystkie sale lekcyjne, pomalowano je i odświeżono. Zmieniono również instalację elektryczną i wymieniono stare żyrandole na nowoczesne oświetlenie. Sala gimnastyczna przeszła kapitalny remont. Zniszczony drewniany parkiet został zdjęty, wyczyszczony , polakierowany i od nowa ułożony . Ściany sali również pomalowano i odświeżono. Rozpoczęto też budowę parkingu i chodnika przed budynkiem.
- Podobne zmiany wprowadzono w przedszkolu działającym w naszej szkole. Odnowiono salę, zakupiono nowoczesne meble i pomoce dydaktyczne oraz zabawki dostosowane do obniżonego wieku przedszkolnego.
- W roku 2011 powstał nowoczesny plac zabaw.
- W 2013 roku zmienił się organ prowadzący szkołę ,została nim osoba fizyczna - pani Teresa Dąbrowa. Szkoła zachowała status placówki publicznej.
- 15 sierpnia 2014 r. miało miejsce kolejne ważne wydarzenie dla mieszkańców naszej miejscowości. Otwarto Dom Ludowy- miejsce spotkań dla mieszkańców wsi.
- 1 września 2017 roku nastąpiła kolejna reforma struktury szkolnictwa, która ponownie wprowadziła ośmioklasową szkołę podstawową. Rok szkolny 2018/2019 był ostatnim rokiem funkcjonowania gimnazjów.
- Ważnym wydarzeniem dla naszej miejscowości była realizacja projektu budowy kompleksu rekreacyjnego na terenie naszej szkoły.22 maja 2019r. nastąpiło uroczyste otwarcie wielofunkcyjnego boiska i siłowni zewnętrznej, które powstały ze wspólnej inicjatywy dyrektora szkoły pani Teresy Dąbrowy, Stowarzyszenia Przyjaciół Szkoły w Laskówce Chorąskiej oraz sołtysa wsi i radnego gminy Dąbrowy Tarnowskiej pana Jacka Świątka. W uroczystości tej uczestniczyli zaproszeni goście: burmistrz Dąbrowy Tarnowskiej- pan Krzysztof Kaczmarski, sołtys wsi i radny gminy- pan Jacek Świątek, Prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Szkoły w Laskówce Chorąskiej- pani Anna Jarmuła-Patoń oraz dyrektorzy szkół i przedszkoli Gminy Dąbrowa Tarnowska.
Kurz przykrył resztki wspomnień…